P(r)ep Talk: Hurly

Het jaar 2018 is begonnen! Door het hele land worden er op het sportieve vlak weer vele voornemens aangekondigd. Toen een maatje van mij aan het begin van de kerstvakantie vroeg wat mijn voornemens waren, moest ik even goed nadenken. “Mwah, ik denk dat het zo wel goed zit.” was mijn antwoord. Nu twee weken later gaat er toch van alles weer kriebelen. Alleen noem ik het meer sportieve doelen/piekmomenten in een druk bestaan. Want nummer 1 in iets worden hoeft van mij niet echt meer. Zover mogelijk komen tijdens een toernooi, zonder richttijd de finish halen of volle bak even spinnen in de sportschool geven mij al genoeg voldoening. Wat kan ik dan vertellen over het gebruik van sportvoeding?

Naar eigen zeggen ben ik in alle sporten een “klein” beetje goed. Tenminste dat vind ik, de rest (haha) waarschijnlijk niet. Dat komt misschien ook omdat ik interesse heb in alle sporten. Dit in combinatie met er altijd voor gaan, maakt de diversiteit eigenlijk wel leuk. Dit was vroeger geen probleem. Tijdens een jaar sportopleiding was je in de ochtend aan het basketballen, tegen het middaguur aan het turnen en in de middag aan het wedstrijdzwemmen. In de avond ging ik dan badmintontraining geven en vervolgens zelf tot 23:00 uur door met badmintonnen. En dit op een broodje eiersalade, wat bananen, een snelle avondhap, water en een kopje koffie. Toen ik in 2008 voor het eerst de Damloop wilde lopen, wist ik niks af van sportvoeding. Een banaantje onderweg en gaan met die banaan. Toen Loran vijf jaar geleden met PROdurance begon, ben ik mij meer gaan verdiepen in sportvoeding. Ik was in de veronderstelling dat dit alleen voor topsporters meerwaarde had. Ik ben er achter dat het voor iedere sporter een verrijking is. Je prestatie verloopt soepeler en je herstelt na afloop toch een stuk sneller met de juiste producten.

Als ik badminton neem ik thuis altijd een kleine bidon met Zero. Tijdens het trainen of een wedstrijd heb ik bidons met Enerysource 2:1 en/of Zero. Na afloop neem ik geen herstelproducten. Een watertje, colaatje en soms een frikandel past meer bij mij op de vrijdagavond (ik blijf een amateur/genieter). Alleen bij meerdaagse toernooien wil ik nog wel eens een herstelshake nemen. Ik neem nog geen gelletjes tijdens badmintonnen. Sportvoeding tijdens badminton is bij mijn vereniging (net als bij heel veel andere verenigingen) nog geen vanzelfsprekend iets. Toch is er al een aantal leden aan de Zero. Het stukje no-sugar helpt daar natuurlijk ook bij.

Als ik aan duursport doe, ben ik wat actiever met het gebruik van de juiste sportvoeding. Tijdens het lopen van een marathon of het fietsen van de Elfstedenfietstocht weet ik al dagen van tevoren welke soort voeding en wanneer ik het precies wil gaan gebruiken. Dan neem ik achteraf wel een specifieke hersteldrank. Ook moet het gevoel goed zijn. En dat is bij mij vaak als je de juiste spullen hebt. Gadgets, brillen, schoenen en de juiste kledingstukken moeten piekfijn in orde zijn. We zeggen vaak: “de spullen hebben we wel, nu nog presteren”. Ook heb ik een Spotify-lijstje die ik voor een sportevenement even knalhard afspeel. Pieken op het juiste moment met een behoorlijke dosis wilskracht past daarom ook bij mij. Ik word vaak (door mijn vrouw?) voor gek verklaard. Wie gaat er bijvoorbeeld nou eerst badmintoncompetitie spelen en vervolgens een duurloopje van dertig kilometer maken? Het heeft mij echter al veel gebracht en ik hoop nog jaren (nieuwe) uitdagingen aan te kunnen gaan.